خبر دادن می تونی بری کویت، زن اونجایی بگیری، مقیم بشی و خلاص. اونا از همون بدو تولد به هر فرد مقرری ویژه میدن،خودت و زنت ... اصن بگیر بشین تو خونه یا برو گردش و تفریح با همون پول. کار هم نمیخاد بکنی. همون پول به اندازه کافی زیاد هست. چطورن چوکن؟ بریم زن کویتی بگیریم؟ حالا اگه مزایای زندگی و اقامت تو اون کشور رو هم حساب نکنیم، باز همین که از این مملکت میری بیرون خودش معرکه اس. نظر مثبت شما چیه؟ فقط اینو در نظر بگیرین که همین که بدونن کجایی هستین ممکنه در جا ردتون کنن بری پی کارت. و اینکه ... اینقدر از اینور اونور قبل ما رفتن اونجا که دیگه زن بیوه نمونده برات. دختر که اصن حرفش رو هم نزن. خر مجرد هم بهت نمیدن چی برسه به دختر مجرد. فقط شاید شانس بیاری ملیتت رو نادیده بگیرن و چند تا از اون ته مونده ها، اون پیر و چروک های سیاه، اون کج و کوله های معیوب و خمیده و ناقص العضو و یه وری مونده باشه که با کلی التماس و منت کشی بهت بدن.

چه کنیم؟ آیا به صرفه هست؟ عربی هم بلد نیستیم خو؟ قوم و خویش خو بنستیم ایجا بریم کویت؟ فضای اونجا چطورن؟ حال اده یا دلتنگین؟ میگن تو برو زن اونجایی بگیر مقیم شو، پولتو بگیر حالشو ببر، زندگی کن برا خودت. اون زن رو هم همینجوری داشته باش، دکوری! زن اول و دوم خودتو هم با خودت ببر همون جا. همون پولش وسوسه کننده اس. چوکن، بریم، نریم؟ دوری ا شهر و دیار ایشه، وله مزایای زیادن. فکرشو بکن. ماهانه اون همه بهت پول میدن. همینجور الکی. یتا مقایسه بکن، اونجا اونطورن، ایجا هم که ندیدین، سال به سال بدتر. یه پیش بینی ساده بکنی کافین. ده سال دگه اوضاع از الان هم بدتر میشه. همه دارن در میرن، آوارگی رو به جون می خرن، چند مدت بی پولی و زندگی نه چندان راحت رو تحمل می کنن ولی آخرش خودشون رو پیدا می کنن و می افتن رو غلتک. بری کویت که دگه خود به خود رو غلتکی. بعدی دگه شهروند اونجای، پول هم که داری، برو اروپا و آمریکا. رفتن سختی هاش رو داره، نرفتن پشیمونی به بار میاره. احتمالاً روزهایی برسه که بگیم ... ای کاش همون موقع که یه فرصتی بود رفته بودیم. اون موقع می شد از باتلاق در رفت. ولی الان دیگه تا خرخره رفتیم تو. باید موند و ساخت و گداخت. از نظر مذهبی هم نگاه بکنی اونجا راحتتری. پ چوکن، چطورن، چه بکنیم؟ باید فکر همه جا رو کردها. ما که داریم در میریم. به زودی عازم خارجیم. وعده دیدار، کویت. فعلاً بای.